26 de xuño de 2013

O Intruso Pitagórico


Nestas fotos achegadas por Javier, Pablo, Iria, Adrián, Alba e Aitor podemos ver o teorema de Pitágoras para a terna 3,4 e 5 representado por:

- Cereixas.
- Moedas.
- Fabas.
- Galletas.
- Garbanzos.

Sen ter moi en conta a irregulariedade dos elementos, hai un deles que claramente é un intruso. Cal é?


20 de xuño de 2013

A Enerxía Nuclear

por Samuel Pazos (2º da ESO)

Todos escoitamos algunha vez falar da enerxía nuclear, pero que é esta enerxía? Como se forma? A enerxía nuclear ou enerxía atómica é aquela que se libera espontánea ou artificialmente nas reaccións nucleares. Estas, a súa vez, son procesos de combinación e transformación das partículas sub-atómicas e os  núcleos atómicos.

A enerxía nuclear pode ser de dous tipos:
  • Se utilizan o Uranio no  proceso chámase Fisión Nuclear e non é renovable, polo posible esgotamento deste elemento.
  • Pero se por exemplo utilizan Hidróxeno no proceso chámase Fusión nuclear e pódese considerar como Renovable xa que o Hidróxeno  obtense de reaccións químicas como a putrefacción orgánica. 
A central nuclear de Óbninsk ( Rusia ) é a primeira central nuclear construída no mundo. Entrou en funcionamento o 26 de xuño de 1954.  Só tiña un 17% de rendimento térmico. Foi desactivada o 29 de abril de 2002. Hoxe está convertida nun museo.

Para o uso da enerxia nuclear foron moi importantes as aportacións destes tres investigadores:

     O científico matemático Albert Einstein, que formulou a teoría da relatividade; Demócrito de Abdera, que foi o primeiro en dar unha definición do átomo; e Antoine-Henri Becquerel, que descubriu a radioctividade.

Esta enerxía ten numerosas vantaxes:
  1. Xeneraliza o suministro eléctrico: A enerxía nuclear e a fonte de energía que máis horas funciona ao ano.
  2. E  unha enerxía limpa e non  xenera CO2. É unha ventaxa clave para frear o cambio climático.
  3. Trátase dunha  das fontes mais baratas de produción de electricidade. 32,3 kg de uranio teñen la enerxía equivalente de 100.000 toneladas de carbón
  4. Os vertidos das centrais nucleares ao exterior son mínimos.
  5. Xeran empleo. 
 
Pero a súa vez tamén ten varias desvantaxes:

  1. Risco de accidentes nucleares. Os sistemas de seguridade dos reactores nucleares actuales son moi avanzados, pero non infalibles. Exemplos son: o accidente nuclear de Chernóbil ou o de fuckushima.
  2. Residuos radiactivos. Eses son un das principais desvantaxes da enerxía nuclear.
  3. Combustible agotable. O uranio, a materia prima utilizada para a fisión nuclear, é un mineral que se extrae da terra e un recurso limitado.
  4. Non é económicamente rentable.
  5. Pode usarse con fins non pacíficos. 
En España, hai oito centrais nucleares funcionando e quince proxectos.
Aquí en Galicia non hai ningunha central nuclear activa, pero hai un proxecto en Regodola que esta parado por causas nucleares.
Os principias productores mundiais desta enerxía son Francia, Estados Unidos e Xapón.

O funcionamento dunha central nuclear é moi sencillo. Cóllese auga fría dun río, normalmente, e pásase por unhas bombas nas que se convirte en auga quente. Esta, a súa vez, convírtese en vapor de auga, que é enerxía calorífica. Este vapor de auga  pasa por unha turbina,na que a enerxía calorífica se convirte en enerxía mecánica. Finalmente, esta enerxía mecánica pasa por un xerador eléctrico na que se convirte en enerxía eléctrica.




Petróleo!

por Paula García (2º da ESO)

. QUE É?

O petróleo é un líquido natural que se atopa en formacións na Terra, consistindo nunha complexa mestura de compostos orgánicos, principalmente hidrocarburos. Tamén está formado por metais como o níquel e o vanadio.

 . COMO SE FORMA O PETRÓLEO?

Hai varias teorías que falan da formación do petróleo, a máis destacada é a teoría orgánica que di que o petróleo se formou a partir de restos de animais e algas acumulados no fondo das lagoas e no curso inferior dos ríos. Esta materia orgánica foise cubrindo en capas que en determinadas condicións de presión, temperatura e tempo tranformáronse lentamente en hidrocarburos, que xunto con outros gases e metais formaron unha mezcla. Esta mezcla constitúe o petróleo cru.

 . ONDE SE ENCONTRA O PETRÓLEO?

O petróleo encóntrase en formacións rochosas nas profundidades da Terra. As rochas porosas do interior da Terra reteñen cantidades de petróleo. O país do mundo onde se atopa máis petróleo é en Arabia Saudita, o 22,2% da cantidade do petróleo mundial.

. PARA QUE USAMOS O PETRÓLEO?

O petróleo úsase para:

- A industria: plásticos, aceiros, electrodos, fibra óptica…
- A alimentación: latas, envasados de alimentos, botellas…
- A fabricación textil: sola de zapatos, fibras sintéticas, tratamento de peles…
- A limpeza: productos de limpeza…
- A medicina: implantes de odontoloxía, gafas…
- Combustibles: calefacción, automóbiles, avións…
- Construcións: estradas, formigón, pinturas…
- A fabricación de mobles: aglomerados, produtos laminados…
- O papel: libros, tratamentos de papeis e cartóns… 

. PROBLEMAS DE ESCASEZ DO PETRÓLEO.

O petróleo é unha enerxía non renovable, o aumento da súa demanda implica a explotación excesiva do mesmo. Ao haber menos petróleo, suben os prezos. Estímase que a humanidade consumiu en cen anos, case a metade do petróleo existente inicialmente, co cal se necesitaron millóns de anos para a súa formación no subsolo. Algúns estudos veñen dicindo dende fai décadas, que unha vez consumida a métade do petróleo, o ritmo de extración comezaría a decaer. Isto implica que no século XXI baixou moito o recurso esencial para a economía e para o sistema de vida actual. Prodúcese un gran problema, xa que non se coñece outro recurso coas mesmas características có petróleo. As reservas do petróleo baixaron tanto, de xeito que no ano 1900 (s. XIX) dispoñíase do 100% das reservas mundiais do petróleo e no ano 2000 (s. XX) tan só se dispoñía do 55% das reservas mundiais.


Comedia Bífida

por Xeila Vázquez (2º ESO)

Como xa case todos sabedes, os membros do Obradoiro Municipal de Teatro de Palas de Rei, imos representar unha obra titulada: “Comedia Bífida”. Obra na que levamos traballando pouco mais de medio ano e á que dedicamos tempo, paciencia e moita enerxía. Non só nós, os actores e actrices, tamén o noso profesor Afonso García ao que lle debemos tod@s estes marabillosos anos que leva connosco e que sen el, hoxe non teríamos este tipo de vida. A moitas das persoas que se apuntaron este ano, o teatro cambiounos, son mellores persoas do que eran e ven as cousas doutra maneira. Afonso, dende o dia no que decidimos que esta era a obra elixida, axudounos na preparación do escenario, das vestimentas... Tamén nos axudou a saber controlar os nervios anteriores ás actuacións e a saber desfrutar cando estamos enriba dun escenario sen perder a concentración.

Malia que nos custou aprender os papeis, pois eran moi longos, axiña comezamos a colocarnos ben no escenario e a facer ensaios incorporando músicas, xogos e bailes. “Comedia Bífida” gustounos dende o primeiro momento; cando despois de lela tod@s xunt@s dixemos á vez:

-“Queremos esta obra para nós, gústanos moito.”


Por este motivo estamos tod@s orgullos@s de poder presentala en condicións diante d@s nos@s compañeir@s de clase e do profesorado. Esta obra trata dun xuízo moi particular. Realízase nas portas do ceo e xúlgase ás persoas polo feito de non falar a súa lingua nativa, no noso caso o galego. Como en calquera outro xuízo hai a acusación e a defensa, como tamén hai os mediadores entre os que se encontra o xuíz.
As representantes da acusación son: Quionia Rivas e Xulia Villasante, ámbalas dúas interpretan os papeis de demos. O seu traballo consiste en culpar, con firmes argumentos, @s acusad@s e así conseguir que saian do xuízo perdendo.
Por parte da defensa colocámonos: Patricia Viña e eu. A nosa tarefa é tentar defender @ acusad@ e queremos conseguir  que saian inocentes do xuízo baseándonos en feitos reais.

Como mediadores están Iván Arias e Paula García. Iván interpreta a San Pedro que é o xuíz, polo que é a persoa que máis manda nesa sala. Paula interpreta á axudante de San Pedro. Entre os dous deben dar a palabra á acusación ou á defensa, indicar o que se vai a facer na sala e aclarar as causas das distintas imputacións. Polo feito de seren mediadores non poden estar nin a favor nin en contra d@ acusad@.

Segundo se van sucedendo determinadas accións, van aparecendo nov@s personaxes. Cada un deles tenta defender a súa posición apoiándose na defensa para poder demostrar que, segundo eles, son inocentes. Por exemplo Adrián Paredes interpreta a dous personaxes, dous homes que á vez son moi distintos e moi semellantes, pois os dous son xulgados polo mesmo motivo: “A FALA”. A lingua na que falaron, falan e falarán.

Por outra parte está Míriam Carreira que interpreta a unha “pija” de cidade que nin ela fala o galego nin quere que os seus fillos se molesten e perdan o tempo aprendéndoo e falando pois cre que non ten uso.
Tamén están unhas irmás siamesas que son interpretadas por Aldara Mato e Andrea Vázquez, ambas as dúas están unidas por un ombro. Logo de dar dúas versións contraditorias do seu nacemento tentan exculparse dicindo que son solidarias. Dato do que a acusación toma nota e resalta que cren ser solidarias cando desprezan a lingua galega e adoptan unha nova, no seu caso a lingua tibetana.

Todas as diferentes situacións, dos distintos personaxes, dan lugar a unha confusión divertida, graciosa e sensata que finalmente remata sendo... Non o digo, que así teredes que ver unha das nosas fantásticas obras para saber como remata esta historia de intriga e reflexión lingüística

https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhv049-HJeCbSFmdyMwuyZcwqqA2WcTL4ysdp0q1Pn-F02aBj6PmTrpaoRfPEv170ve-xKa6XR5dPUMz2voquhJCIkx69x-tMHV2I-kio19WzjQ6rxQRSd0c79ce3RZlwcpW_FfVTg9Slg/s400/comedia+b%C3%ADfida.jpg

Grazas a esta obra moitos de nós démonos contadas moita inxustizas e desigualdades que se levan a cabo polo feito de falar unha lingua distinta e descoñecida para moitos. Creo que estas desigualdades as levan a cabo aquelas persoas que se senten ameazadas pola diversidade lingüística, algo que non admiten por unha cuestión de medo ao descoñecido. Este tipo de obras fixéronme reflexionar sobre dous temas lonxanos pero que de certo modo se conectan, estes temas son:

O feito de que todas as linguas deben ser mantidas por un simple feito que é a comunicación que nos permiten, como ben di un dos demos nun momento da obra “As linguas son froito da diversidade contra a globalización.” O outro tema é o seguinte:

A natureza leva millóns e millóns de anos seleccionando aos mellores exemplares e a aqueles que eran capaces de adaptarse aos distintos cambios. Polo que dentro de min xorden cuestións ás que non atopo resposta coherente como pode ser: “Por que a natureza deixou no planeta aos que aprenderon a comunicarse por medio das linguas e desprezou aos que non o fixeron ou se comunicaron a través das señas?

Por estes motivo creo que as linguas se deben manter e nós como bos e boas galegos e galegas debemos defender a morte a nos lingua e temos a obrigación de falala e de sentirnos orgullosos desta nosa lingua e do fermosa que é.  Para rematar quero recordarvos a tod@s vós que malia que o inglés está ben para poder marchar ao estranxeiro non debemos esquecer de que cantas máis linguas se manteñan e durante mais anos maior será a variedade cultural. E que quede claro que o galego e as demais linguas están á mesma altura pero o galego está pasando por unha época de desuso; é pois que sacamos como conclusión que todas as linguas serven para comunicarnos dende os mais velliños ata a ultima xeración de raparigos informatizados.

19 de xuño de 2013

Escarvadentes, Larpeiradas e Poliedros

1º da ESO(*)

Rematamos o curso xeométrico deixando a un lado o papel e acrecentando un toque dóce. Seguiremos construindo poliedros mais esta vez:

- As arestas dos poliedros serán escarvadentes, neste caso planos.
- Os vértices serán "metades" de osiños de goma.

En todos eles verifícase a seguinte propiedade:

Caras + Osiños - Escarvadentes=2

Esta propiedade chámase característica de Euler e é certa para calquera corpo xeométrico delimitado por caras planas. Tivemos a ocasión de comprobalo para os regulares e para os que "ficaron" en irregulares.

Mención especial para Noelia e Verónica, capaces de construír un rixidísimo icosaedro.



Reg2

Gom

(*) Idea apañada do blog i-matematicas.


Papel, Tesoiras, Pegamento e Poliedros

1º e 2º da ESO

Utilizando o desenvolvemento plano de poliedros e armados con tesoiras, pegamentos e cores, púxemonos a construír  os corpos xeométricos propios da fase final do curso. Primeiro pintamos e despois colamos.

Velaí o resultado:

Poli1



Poli2
Poli3

18 de xuño de 2013

Especies de Caza Maior e Menor

por Unai Arteche (2º ESO)

En toda Galicia, hai moitas clases de especies animais, pero eu vouvos falar das clases de animais que habitan o noso municipio, particularmente as especies de caza. No municipio de Palas de Rei hai moitos tipos de especies de caza, pero eu vouvos falar das máis habituais.


CAZA MAIOR

O máis habitual  é o jabalí ou cocho.É un animal da familia dos suidae. Vive en bosques con moita maleza e aislados. Gústalle bañarse en ``bañeiras de barro´´, pozas feitas por el mesmo para liberarse dos parásitos, para regular a súa temperetura corporal e para marcar territorio. É un animal omnívoro e come de todo, pero sobre todo alimentase  de  raíces, por iso, os xabaríns levantan as fincas dos agricultores en busca de comida. É un animal que provoca moitos destrozos  agrícolas e numerosos accidentes nas estradas. Os machos teñen colmillos grandes e visibles para defenderse e loitar  cos outros machos.

Outro dos máis habituais é o corzo. E un animal da familia cervidae. Pode vivir  tanto en grandes praderías coma en bosques pechos. Aliméntase de brotes novos, prantas baixas e herbas. Déixanse ver ás primeiras e ás últimas horas do día nos prados pastando. Os machos teñen  unhos cornos pequenos, normalmente con 6 puntas. Rozan as árbores pequenas  para marcar territorios  cos cornos. Dormen en ``camas´´ feitas por eles no chan escarvando cas patas  e deixándoo espido  normalmente ao pé dunha árbore pequena.



CAZA MENOR


Un animal dos máis comúns é o coello. É un animal considerado  entre uns dos 100 animais invasores máis dañinos do mundo. Viven en zonas brandas para facilitar a fabricación das súas madrigueiras. Habitan en bosques ou prados con matogueiras onde poder esconderse. É un animal cunha facilidade tremenda de reproducción. É hervíviro e come todo tipo de plantas xoves ao seu alcance. É un dos animais que máis se cazan en Galicia xa que hai moitos, pero no municipio de Palas non os hai en exceso.

Outro do animais que máis se matan en Palas é o raposo. É un animal da familia dos cánidos. É carnívoro, pero tamén come ballas e insectos. É un dos animais máis pequeno da familia dos cánidos. Caracterízanse pola súa astucia e por ter un pelaxe moi preciado polos peleteiros. Vive en covas  feitas por eles no subsolo. Pode vivir en calquera lugar e pódense ver por case todo o mundo.


A perdiz é unha ave de caza que habita en praderías, campos de cultivo ou colinas secas con matos. Aliméntanse de sementes, insectos e herbas. Adoitan ir sempre polo chan  e rara vez suben ás árbores. Gústalle tomar ``baños de pó´´ na terra. En Palas non hai moitas por iso todos os anos bótanse moitas, pero non viven todas xa que hai moitos depredadores.

Por último, vouvos falar dun páxaro que non coñeceredes a maioría, a chocha pardiz ou arcea. É un páxaro migratorio que ven do norte de europa a pasar o inverno no sur de europa, xa que no sur, o inverno é máis cálido. Tamén habitan en Asia. É un animal crepuscular.  Caracterízase por ter un pico largo e un unhas plumas fermosas para camuflarse no bosque. Habita zonas húmidas con moita vexetación. Saen a comer miñocas e insectos aos prados de noite. Aínda que non se vexan moito, e unha das especies de caza  que máis abundan no inverno no noso municipio.




En Palas de Rei a caza e moderada e non hai moita caza furtiva, pero como en moitos lugares, hai xente que abusa da caza.

17 de xuño de 2013

Unha Maqueta Mareomotriz

por Iván Vázquez Casanova (2º da ESO)

A finais de maio propuxéronos na materia de Naturais que fixéramos un traballo sobre as enerxías máis utilizadas no mundo. Ao meu grupo (formado por Alicia,Brais e eu) tocounos a enerxía mareomotriz. Ao principio pareceunos unha enerxía moi complexa, máis que nada porque é unha enerxía que está en experimentación e nos non sabíamos como funcionaba esa enerxía.

O noso profe deunos o guión cos puntos clave do traballo. Había que explicar a historia, funcionamento, características… O meu grupo máis eu puxémonos a facer o traballo, empezamos a estudar os puntos, púxenme a pensar  e comenteille aos do meu grupo unha idea:

O profe quere explique como funciona unha central mareomotriz, pois, pensei, quedaría mellor explicar todo nunha maqueta que nun debuxo; aos meus compañeiros do grupo encantoulles a idea así que me puxen a ela. Pensando en como facer a maqueta fixen uns  puntos do que tiña que ter a maqueta:

-Ser resistente.
-Ser realista.
-Ser articulada, é dicir, teñen que andar as aspas, ten que ter un transformador de enerxía mecánica a enerxía eléctrica.
-Ser a escala.

Para facer isto collin o un mecano profesional que teño, que, como profesional, trae motores potentes, rodamentos, máis de 200 pezas… resumindo, son moito mais difíciles que os normais.

-Collín unha plancha e aglomerado para facer a base da maqueta.
-Situei encima da plancha de aglomerado outra plancha máis pequena, pero esa xa é de ferro e aí empecei.
-Fixen 4 columnas para termar todo.
-A esas catro columnas púxenlles 3 escuadras para que tivesen moita resistencia.
-Fixen as dúas aspas e as súas bases cuns rodamentos que tiña no mecano.
-As dúas aspas púxenlles unhas gomas que van dar ao centro da torre, pero o transformador non se ía poñer na metade da torre!
-Había que buscar unha forma de amarralo na base, pero ainda así tiña un problema: se a enerxía das aspas ían dar ao medio da torre como irían dar ao fondo onde o transformador? Pois moi fácil, facer o mesmo que fixen cas aspas, poñer rodamentos.
-Desgraciadamente averióuseme o motor e non atopei o transformador; así que substituín transformador e motor por unha manivela.
-Despois recubrin toda a central con chapa do mecano.
-Por ultimo, para darlle altura a maqueta púxenlle 5 madeiras das caixas da froita, amarreinas todas con puntas e para que non quedase moi soso collín unha pintura plateada e pintei todo.

Isto foron os meus pasos para facer a maqueta. Esta maqueta non foi a primeira que fixen, fixen  máis de 65 maquetas, entre elas grúas, embalses, teleféricos, coches, catapultas, trituradoras dos desguazes… pero isto non foi mirando por manual, isto todo fíxeno argallando ca cabeza, por que eu sempre penso que é o que mellor resultado é o que fabrica un mesmo, e buscar na imaxinacion é uns dos puntos máis importantes para facer cousas como as que fago.

Animo a tod@s a que fagan cousas destas!

Vm

A Materia e os seus Elementos

1º da ESO

Estivemos a traballar a semana pasada a táboa periódica dos elementos. Dividímonos en parellas e cada unha tiña que estudar dous elementos e deseñar unha pequena presentación de como máximo dous minutos onde nos explicaran a toda a clase:

- Número atómico (protóns e electróns) dese elemento.
- Lugar onde se encontran.
- Uso que lles deu/dá a Humanidade.
- Científico/a que o descubriu/traballou con el.

As presentacións debían estar formadas só por imaxes e o corpo do traballo consistía nas explicacións dadas por cada grupo. Valorábase a orixinalidade, os materiais achegados, traballo en  equipo,...



Exercicio: Inclúe como comentario, algún dato ou característica dos elementos presentados polos teus compañeiros/as ou por ti mesmo.

13 de xuño de 2013

A Estrela de Brunes ... nun minuto

por Andrea Ayaso (2º da ESO)

A estrela de Brunes é unha estrela de oito puntas coñecida por aparece no libro “The secrets of Ancient Geometry”. O libro conta con 21 capítulos nos que os principais temas son os seguintes:

1. As primeiras experiencias.
2. A especulación sobre o tempo e os números.
3. A aparición da figura 7 como factor simbólico.
4. Nacemento e desenvolvemento da especulación xeométrica.
5. Rectángulo e triángulo de Circle. Dividir a circunferencia do círculo.
6. A aplicación da xeometría antiga.
7. Xeometría antiga e o seu lugar no Antigo Exipto. As pirámides: A gran pirámide  de Keops. Pirámide de Keops en relación coa xeometría antiga.
8. Libro do Éxodo: Ritual da importancia do Tabernáculo de Moisés.
9. Matemáticas exipcias e a influenza da xeometría antiga. Medidas de capacidade, medidas da área e cálculo triangular.
10. Pitágoras e un análise xeométrico de Timeo de Platón.
11. Os templos da antigüidade, o templo de Ceres, o Theseum, o templo de Poseidón, o Partenón e os plans e as proporcións das columnas do templo.
12. Xeometría aplicada no sitio da construcción antiga.
13. Arcos de triunfo da era cristiá.
14. A xeometría antiga alcanza a Idade Media. A antiga catedral de Colonia, a nova Catedral de Colonia e o Panteón.
15. A sección áurea e o Sagrado Cut.
16. Xeometría antiga, arte figurativa, arte en Exipto, escultura en Grecia e floreros, tarros, etc.
17. A escritura cuneiforme, os números e a maneira das cousas para contar.
18. ABC do alfabeto moderno.
19. Trelleborg, a Praza forte vikinga.
20. A orixe do xedrez.
21. Antiga xeometría e tempos modernos.



O escritor do mesmo chámase Tons Brunes e é o  creador do polígono cóncavo de dezaseis lados que se configura resaltando o contorno definido pola construcción. Na balconada da Gran Sinagoga de Budapets constátase a presenza de formas estreladas diseñadas a partir dos trazados básicos que conforman a estrela de Brunes.
Na aplicación gratuíta matemática GeoGebra constrúese da seguinte maneira:
1. Primeiro, invisibilizamos os eixos e creamos o punto (0,0) na barra do fondo que pon “Entrada”.
2. A continuación, un esvarador de 0 a 20 na barra superior e outros dous puntos, o (a,0) e o (0,a).
3. De seguido, coa opción de polígono regular unimos os puntos e trazamos os puntos medios do mesmo.
4. Xa logo, unimos todos os vértices con todos os puntos e unha vez realizados os segmentos invisibilizámolos puntos e o polígono.
5. Para continuar, marcamos os puntos exteriores que teñen as rectas como unión e invisibilizamos todas as liñas, quedando desta maneira só os puntos.
6. Finalmente, unimos os vértices cun polígono e da que teñamos o polígono, invisibilizamos os puntos, deixando así rematada a estrela de Brunes.

Gravamos un vídeo coa construción nun minuto:



Gustoume moito facer este traballo porque aprendín e practiquei cousas novas, espero poder volver facer máis.

A Lus do Mundo


"A Lus do Mundo"  é un documental realizado polo alumnado do IES Poeta Díaz Castro de Guitiriz para conmemorar o 100º aniversario do nacemento de Xosé María Díaz Castro, nado na parroquía dos Vilares do dito concello chairego.

Mediante este traballo, preténdese divulgar a figura do poeta entre toda a comunidade educativa do centro, entre veciños/as do concello e en toda Galicia.

Neste documental interveñen dúas figuras fundamentais que coñecen moi ben a Díaz Castro e ao centro educativo ao que lle dá nome. Alfonso Blanco e Marica Campo impartiron aulas durante moitos anos no instituto de Guitiriz e agora colaboran para promocionar a súa candidatura a ser homenaxeado no Día das Letras Galegas 2014.

A obra fundamental de Díaz Castro é o poemario Nimbos, e o seu poema cumio Penélope. Moitos expertos/as coinciden en valorar a extraordinaria calidade dunha poesía que en vida non foi convenientemente exposta. Cómpre a súa difusión e dende o noso Ciencia no Camiño apoiamos a candidatura deste poeta veciño. Deixamos aquí os seus versos máis celebres:

Un paso adiante e outro atrás, Galiza,
 i a tea dos tesus sonos non se move. 
A espranza nos teus ollos se esperguiza. 
Aran os boi e chove

Penélope - Nimbos


Gozade do vídeo e da súa sensacional banda sonora:


11 de xuño de 2013

Gráficos 3D Feitos a Man

por Noelia García Gavieiro e Verónica Pardo (1º da ESO)
 

Na unidade 14 estamos estudando os elementos químicos, e a unha compañeira e a min  pareceunos interesante facer unha maqueta cun diagrama de sectores dos elementos químicos que contén o universo, o ser humano e a codia terrestre en tres dimensións.

Para realizar este traballo fai falta a seguinte listaxe de cousas:

  • 2 cartulinas de cores distintas
  • 1 bote de cola
  • varios botes de pintura de cores distintas
  • 1 rotulador
  • pegamento
  • celo
  • lápis
  • cartón
  • cutter ou tesoiras
  • unha escuadra
  • pinceis

Os pasos a seguir son os seguintes:

 Empezamos por pintar un cartón. Con unha tapa en forma redonda moldeamos as cartulinas ata que nos quedaron uns sectores circulares. Logo fixémoslles as marcas de separación dos elementos químicos con lápis e escuadra. Mentres unha das duas pintaba os diagramas dos sectores segundo as marcas, a outra facía unhas etiquetas nas cales despois poñeríamos os nomes dos elementos.

Cando xa estaban secos pegámolos na cartulina anteriormente pintada e ao lado as cartulinas que antes recortamos en forma de “T”. Finalmente  deixámolo secar toda unha noite. Aquí tedes o resultado:


Graf1
Composición do Ser Humano


Graf2
Composición da Codia Terrestre

Graf3
Penduramos o traballo na cortiza da clase



Universo Pitágoras

por Iria Rouco e Alba Vizcaíno (1º ESO)

Libro: Universo Pitágoras 
Autora: Rocío Leira Castro
Editorial: Biblos

Alba: Este libro trata dunha nena chamada Xiana, á quen non lle gustaban nada as matemáticas. Un día pola noite púxose moi nerviosa, xa que ao seguinte día tiña un exame de mates. Esa noite tivo un gran pesadelo. Vía todas as cousas en forma de números, tanto os animais, como os edificios. Acontenceu o seguinte:

Iria: Un lobo achegóuselle a Xiana e a rapaza asustouse porque só tiña lapis e papel. Quería enfrentarse ao lobo co lapis pero ao lobo o único que lle entrou foi risa. A nena empezou a chorar e o lobo díxolle que non a ía roer, que se estaba alí era precisamente para axudala. Á rapaza custoulle entrar en razón pero acabou por fiarse del e preguntoulle que que facía ela alí. O lobo tras un anaco respondeulle que unha meiga enmeigara a todo o mundo pitagórico e estaba conseguindo que todos se enfadaran entre eles. Aclaroulle que o único que tiña que facer era resolver algunha que outra adiviña para atravesar as 6 portas do Universo.

Alba: Cada pregunta acertada conseguía unha chave e ía abrindo portas ata chegar a sexta porta, onde remataba o pesadelo e todo volvía a normalidade na súa cabeza. Ao seguinte día súa nai espertouna e Xiana foi facer o exame de mates á escola.

Este libro gustoume moito, xa que para min as matemáticas son un pesadelo coma a protagonista do libro. Pero neste libro axudoume a ver as matemáticas doutra maneira mas divertida a partir de agora.


6 de xuño de 2013

A Xeración de Enerxía

grupo 2º da ESO

Estas últimas semanas estivemos traballando sobre a Enerxía e a súa produción por parte do ser humano. Non entramos nos detalles que veremos o curso que vén na materia de Física e Química, mais quixemos facer un traballo de divulgación sobre os diferentes modelos enerxéticos da actualidade, representados neste esquema:



Divididos en 9 grupos repartímonos o traballo. Buscamos mapas, gráficos, fixemos composicións con GIMP, recompilamos información sobre científicos asociados a cada modelo, analizamos a súa presenza en Galicia, vantaxes, inconvenientes, futuro, produción, esquemas de funcionamento, mostramos vídeos de menos de 1 minuto e ata algún grupo fixo unha maqueta! Todo isto para expoñer en 5 minutos que quedaron en xeral moi curtos.

Para completar o traballo faremos o seguinte exercicio:

Exercicio: Escribe como comentario unha frase na que se recolla un dato, unha característica ou un feito relacionado con cada unha das exposicións presentadas.

3 de xuño de 2013

Potencias e Fideos

por Silvia Viña (1º ESO) (*)

Este vídeo trata sobre como podes obter cantos fideos podes facer cunha pouca de masa. É moi fácil... se sabes potencias.

O que tes que facer e ir dobrando a masa en metades ata que che dé o número de fideos que ti queiras (que debe ser unha potencia de 2) neste caso 4096 fideos.
Con esta técnica podes convetir un só fideo en 4096!
O chef deste vídeo é Kin Jing Mark (un chef chinés).Agora explicareivos como o fai:

 Preparamos a masa para facer os fideos. Amasámola ben ata que estea lista. Estiramos unha única tira de fideo (2 elevado a 0) e imos dobrando pola metade, multiplicando por dous e obtendo 2 elevado a 1, é dicir, 2 fideos. E así...

 2 elevado a 2=4 fideos.
 2 elevadoa 3=8 fideos.
 2 elevado a 4=16 fideos.
 2 elevado a 5=32 fideos.
 2 elevado a 6=64 fideos.
 2 elevado a 7=128 fideos.
 2 elevado a 8=256 fideos.
 2 elevado a 9=512 fideos.
 2 elevado a 10=1024 fideos.
 2 elevado a 11=2048 fideos.
 2 elevado a 12=4096 fideos

Espero que vos gustase. A min pareceume increible. Disto podemos sacar unha conclusión: as potencías non só valen para as matemáticas, tamén para outras cousas. Por exemplo, para comer.

 

Vídeo obtido vía o blog Microsiervos.