texto Silvia Viña, debuxo Valentina Hornos (1º ESO)
- Ola Marta!
- Cando ía camiñando pensei: ”Como pode ser que exista o universo, como existimos nós?”… E cando vin a túa casa decidín virche preguntar se o sabías.
- Pois mira que sorte tiveches, nós na clase de ciencias naturais estámolo dando.
- Poderíasmo contar?
- Claro, senta naquel banco que cho conto. Todo empezou cunha grande explosión chamada “Big Bang”. Grazas a esa explosión formouse o universo e o Sol. O Sol empezou a formar o Sistema Solar onde había 8 planetas. Un dos 8 planetas era a Terra que se formou hai 4.500 millóns de anos.
Marta sabes que é una célula?
- Si, é como un bichiño microscópico que está no noso organismo.
- Exacto, Marta. Pois é que fai 3.700 millóns de anos apareceu a primeira célula. Despois desta célula foron aparecendo máis células. Tamen apareceron unhas células que producían osíxeno. Grazas a ese osíxeno empezouse a formar a vida, como esponxas, fungos, algas,medusas…Pero….
- Que emocionante, pero como sigue!
- Hai 450 millóns de anos houbo una extinción masiva.
- Pero acabou con todo?
- Non, algunha vida non morreu e esa vida evolucionou e apareceron as plantas, insectos, anfibios e réptiles. Aos 400 millóns de anos os dinosaurios, aves, mamíferos....
- Como mola! Pero eran dinosaurios, dinosaurios?
- Non, eran dinosaurios pequenos. Os grandes apareceron hai 100 millóns de anos. Pero depois de existiren os dinosaurios, os 65 millóns de anos hai una extinción masiva.
- Cantas extincións!
- Si, pero grazas a está extinción hai outra evolución da vida a chimpancés, cabalos, gorilas e felinos. E sobre todo aos 4 millóns de anos aparecen os primeiros australopythecus.
- E que eran os australopythecus?
- Os australopythecus eran monos que parecían homes moi peludos que andaban a dúas patas.
- Que guay!
- Despois desas criaturas foron evolucionando hasta chegar os homo sapiens sapiens, que somos nós. Chegou tamen hai 30.000 anos a arte rupestre, a metalurxía, as táboas sumerias, os xeoglificos e a roda. Tamen apareceu o latín, que as nosas linguas derivan del. E cara os 100 anos apareceu a luz eléctrica.
- Dígoche que o noso pasado é moi emocionante.
- Espero que te sigas interesando pola ciencia.
- Despois disto, si que me seguirei interesando pola ciencia. Gracias, por contarmo.
- De nada Marta. Adeus!
Traballo baseado neste espectacular TimeLine de John Kirk
Ningún comentario:
Publicar un comentario